ომი და მშვიდობა ორ მდინარეს ჰგავს, რომელთაგანაც ერთ-ერთი კამკამა მიედინება, ხოლო მეორე ამღვრეული და აზვირთებული.
ისტორიის ფურცლებს თუ გადავხედავთ კიდევ ერთხელ დავინახავთ,თუ რამდენმა ომმა ჩაიარა, რამდენი სისხლი დაიღვარა, რამდენი დაღუპული შვილი დაიტირა დედამ, რამდენი დაღუპული მშობელი დაიტირა შვილმა, მაგრამ ეს ადამიანის თვისებაა. ვერასოდეს კმაყოფილდება იმით, რაც გააჩნია.
უპირველეს ყოვლისა ისტორიაზე დაყრდნობით,შეგვიძლია მაგალითად მოვიყვანოთ უამრავი ფაქტი.ჩვენ კარგად ვიცით ,თუ რა მძიმე შედეგები მოაქვს ომს.კაცობრიობამ დროის მოკლე პერიოდში გადაიტანა 2 მსოფლიო ომი,რომელმაც მოიტანა უდიდესი ნგრევა და მსხვერპლი,პირველი და მეორე მსოფლიო ომიების შედეგად მსოფლიო ჰეგემონის როლი დაიკავეს ევროპის წამყვანმა ქვეყნებმა.თუმცა ამავდროულად ჩვენი ქვეყნის,საქარართველოს მაგალითზე შეგვიძლია ვთქვათ,რომ არა ის ბრძოლები რომელებმაც მოგვიტანა დამოუკიდებლობა, დავით აღმაშენებლისა და თამარის პერიოდში უზარმაზარი ტერიტორიები,როდესაც საქარტველო გადაჭიმული იყო ნოკოფსიიდან დარუბანდამდე, ახლა საკუთარი წინაპრებით ვერ ვიამაყებდიტთ. მართალია ამასაც უდიდესი ზარალი მოჰყვა მაგრამ სხვანაირად არ შეიძლებოდა. რა არის ომი? რატომ მოაქვს ამდენი უბედურება? ან რატომ აქვს ასეთი დიდი მნიშველობა მშვიდობას? ამ კითხვაზე ყველას ერთი პასუხი აქვს, რომ მშვიდობა აუცილებელია ქვეყნისათვის, რომ ქვეყანაში იყოს სტაბილური მდგომარეობა და ხალხს არ ჰქონდეს გარეთ გამოსვლის შიში.საშინელებაა როდესაც მომსწრე ხდები, თუ როგორ ჩაგესმის ყურში ტყვიების ზუზუნის ხმა, როცა ხედავ , თუ როგორაა ხალხი დაპანიკებული და იომედგაცრუებული იმიტომ,რომ საკუთარმა ვეყანამ ვერ შეძლო მისი დაცვა,,,ომის დაწყების არ შეიძლება იყოს მხოლოდ ერთჳ მიზეზი.ამაზე აშშ-ს პრეზიდენტმა ვუდრო ვილსონმა თქვა,რომ 1ლი მსოფლიო ომის დაწყების მიზეზი ყველაფერი იყო და არა მხოლოდ 1 რამ . საბაბად კი შეიძლება ჩაითვალოს აფრიკაში კოლონიებისკენ სწრაფვა. ამ დროს ასევე მთავარ როლს ასრულებს ფსიქოლოგიური მომენტიც. მე არაერთი წიგნი მაქვს ომის თაობაზე წაკითხული ,დამინახავს და განმიცდია იგივე, რაც ლირიკული გმირის სულიერებაში მომხდარა. ამ ყველაფერმა შეიძლება უდიდესი და საბედისწერო დაღი დაასვას შენს ცხოვრებას. ომი წარუშლელ ნაკვალევს ტოვებს თითოეული ჩვენგანის ცხოვრებაში და როგორც ოთარ ჭილაძემ თქვა თავის პოემაში ”ცირკი” - ”რაც უნდა ძველი იყოს იარა, არ მოშუშდება მაინც მთლიანად”....
საინტერესოა ერთხელ თუ მაინც უფიქრია ადამიანს რა იქნებოდა მშვიდობის გარეშე ყველაფერი?.თავისთავად პასუხიც მარტივია. -საშინელება. თუმცა სათქმელად უფრო ადვილია ,ვიდრე გამოსაცდელად.
აცობრიობის ისტორია სავსეა სისხლიანი ბრძოლებითა და ბატალიებით. დრონი იცვლებიან,მაგრამ ადამიანები ერთმანეთის სიძულვილის გრძნობას მაინც არ კარგავენ და ბრძოლის ველს სისხლით რწყავენ. ალბათ დედამიწის სიღრმეში სადღაც სისხლიანი მდინარეები მიედინება, რომელიც სავსეა სხვადასხვა ეპოქის და ეროვნების ადამიანთა სისხლით.
ყველა ეპოქას თავისი კანონები და სტერეოტიპები ჰქონდა, მაგრამ ომის მიზანი არასდროს იცვლება-ომი დაპყრობისა და თავდაცვისათვის…
პომპეუსი და მაკედონელი დავიწყებას ეძლეოდა, მაგრამ მათ ადგილას ახალი დამპყრობლები და ომს მოწყურებული ადამიანები ჩნდებოდა; მშვილდ-ისარს ხმალი ცვლის,ხმალს მუშკეტი, მუშკეტს კი უკვე შედარებით თანამედროვე იარაღები და ყველა ამ იარაღთა მისია ერთია რომ ის მიწისქვეშა მდინარეები უფრო და უფრო აადიდოს…
ომები და ეს ქარტეხილები მუდამ იქნება, ხოლო ადამიანი როცა მიხვდება რომ სრული ბედნიერებისათვის ურთიერთჰარმონიაა საჭირო აი მაშინ იქნებ შეიცვალოს რაიმე….
